Учора быў дождж, а сягоньня ўжо сьнег,
Учора ты плакаў, а зараз празь сьмех
Глядзіш на замецены шэранькі двор,
Нібы на забойцу глядзіць пракурор,
Бо знае, што вечнасьці ў сьвеце няма
І вечнасьцю толькі здаецца турма,
Як вечнай здаецца нам гэта зіма,
Дзе ў цесных кватэрах з табою сядзім,
І ўжо на зіму, як на вечнасьць, глядзім.
А сьнег замятае, нібы забівае,
Нібыта заснуць назаўжды заклікае,
Бо ўчора быў дождж, а сягоньня ўжо сьнег,
Бо ўчора ты плакаў, а зараз празь сьмех
Глядзіш на замецены шэранькі двор
І ночы чакаеш, каб тысячы зор
Убачыць у небе, што па-над зямлёю,
Нібыта анёлы па-над душою...
|
|
